Aqueres montanhes que tant nautes son
m'ampèishen de véder mèns amors a on son.
Nautes se son nautes ja s'abaisharàn
es mies amoretes que s'aproparàn.
Montanhes araneses a on es pastors
es hònts regalades tròben, e jordons.
Montanhes coronades tot er an de nhèu
tant nautes e bères que vos pune eth cèu.
Nòsti amors veiguéretz com rosèr florit
volem coma es pares guardant-vos morir.
m'ampèishen de véder mèns amors a on son.
Nautes se son nautes ja s'abaisharàn
es mies amoretes que s'aproparàn.
Montanhes araneses a on es pastors
es hònts regalades tròben, e jordons.
Montanhes coronades tot er an de nhèu
tant nautes e bères que vos pune eth cèu.
Nòsti amors veiguéretz com rosèr florit
volem coma es pares guardant-vos morir.
Para ti tío Andreuet, estés dónde estés.
1 comentario:
Un poema muy bonito, y un sitio precioso, que tuve la suerte de conocer no hace mucho.
Es un gran homenaje. Te acompaño en el sentimiento.
Un abrazo
Publicar un comentario